Van vrijdag 21 tot vrijdag 28 oktober 2011 trok ik naar Noorwegen, tussen twee kwartalen van het Deense academiejaar door. De volledige fotoselectie vind je hier. Lees verder voor tekst en beeld van dag tot dag!
Vrijdag en zaterdag
Na de eerste keer examens in Denemarken was de tijd gekomen om de rest van Scandinavië te ontdekken. Met vijf namen we op vrijdag het vliegtuig richting Oslo, samen met een groepje Spanjaarden. Zij zouden later naar Polen en Londen doorvliegen. Wij vlogen naar Bodo, huurden een auto en reden naar Tromso. Deze steden liggen 1000 en 1500 kilometer ten noorden van Oslo. Wij, dat is naast mezelf ook Guillaume uit het Franstalige deel van ons land, en Sandra, Oier en Martxel uit Spanje. Een week lang, nice northern Norway!
Voor het echter zo ver was, brachten we de nacht door in de luchthaven van de Noorse hoofdstad, voorafgegaan door een avondlijke wandeling. De stad gaf de indruk een gezellig nachtleven te hebben. We zagen mooie voetgangersbruggetjes en straatmuzikanten, alvorens het tijd was om een rustige plek op de luchthaven op te zoeken en de ogen (proberen) te sluiten.
Aangekomen in het verre noorden pikten we zaterdagmiddag onze Toyota Auris op en zetten we koers naar de Salstraumen. In een rivier in de buurt van Bodo zijn elke zes uur maalstromen en draaikolken te zien. Onze eerste indruk van het gebied is er een van een aangename koude, het ruwe Noorwegen.
Koers richting het noorden, Tromso. We kochten een klein soort barbecue'tje dat je enkel nog moest aansteken, om wat worstjes op te braden. Samen met aardappelsla en een paar tomaten een goedkoop doch smakelijk avondmaal. De nacht brachten we door in de auto, ter hoogte van Narvik. Bij het ochtendgloren konden we genieten van een prachtig uitzicht op een meer, ingesloten tussen de bergen.
Zondag
Zondag ging het tot in Tromso. Onderweg passeerden we nog meer wondermooi landschap, reden we een stukje tussen de sneeuw en zagen we naast hoge bergen ook prachtige watervallen. Bij een van de vele stops om het land te aanschouwen, konden we het ook niet laten om Sandra (tijdelijk) achter te laten.
In de noordelijke stad ontmoetten we Leslie, een Noorse kennis van een vriend van mezelf en Sandra. In zijn residentie genoten we van een douche en kookten we een warme pastamaaltijd. Bovendien bezorgde hij ons voor 20 euro per persoon een overnachting op een camping (in een huisje). Na de luchthaven en de auto was het puur genieten, na de douche volgde nu zelfs een echt bed! Bijzondere ervaring, zo gastvrij ontvangen worden door een volslagen vreemde.
Dagenlang hebben we niet gespendeerd in Tromso, maar de stad gaf wel de indruk bijzonder gezellig te zijn. Gelegen aan het water, deels op een eiland en ingesloten door bergen heb je er altijd een adembenemend uitzicht. Speciaal ook, zo hoog noord en toch een vrij normale stad. Prachtige bruggen - iets wat we in de rest van Noorwegen nog zouden terugzien.
's Nachts besloten we onze zoektocht naar het noorderlicht toch maar eens wat leven in te blazen. In de auto rijden we zo ver mogelijk weg van de lichtgevende stad, in de hoop een groene glimp aan de hemel op te vangen van wat tenslotte het oorspronkelijke doel van de trip was. Ondanks onze dappere poging bleek de hemel echter te bewolkt. We hebben het tenminste geprobeerd. Na twee bewolkte nachten (en dagen) in het hoge noorden, schatten we onze kansen om het gewenste nachtelijke licht te spotten echter niet zo hoog in. Dan toch nog maar even snel de stad in en genieten van het stukje 'beschaving' tijdens onze trip, met een stuk pizza uit de 7 Eleven.
Maandag
Vandaag willen we naar het eiland Senja en de kortste weg daarheen houdt een ferry vanuit Kvaloya in. Kvaloya is een eiland naast Tromso, maar we moesten toch iets te vroeg ons confortabele bed weer inruilen voor de Toyota. Kvaloya bleek echter zelf van buitengewone schoonheid te zijn. Het was dan ook enigszins jammer dat we een ferry te halen hadden.
Extra jammer werd het toen bij aankomst bleek dat de ferry enkel in de zomer vaart. Kvaloya maakte de tocht gelukkig meer dan de moeite waard. Via een lange omweg geraakten we uiteindelijk in de latere namiddag toch in het noorden van Senja. Op deze 'toeristische route' bevonden we ons de ganse tijd tussen bergen en zee, met adembenemende uitzichten. 'Toeristisch' betekent vooral 'ongelooflijk supermooi', want rond deze tijd van het jaar vallen er bijna nergens andere toeristen te bespeuren (en daar zijn we blij om). Het laatste dorp van de route werd omschreven als 'het einde van de wereld'. Regelmatig wat regen gezien, steeds een onheilspellende lucht maar best passend bij het landschap.
Om 17u is het donker en daar zaten we dan aan het einde van de wereld. Tijd om de tocht in te zetten naar de buurt van Sortland, waar we morgen het eiland Andoya willen ontdekken. Reizen door de nacht in Noorwegen, het heeft wel iets. Bovendien is het hier enorm aangenaam om met de auto te rijden. Volledig donkere wegen met reflecterende palen aan weerszijden van de weg, oplichtend in de grote lichten van de wagen. De weinige tegenliggers zie je van ver aankomen. Een echte slaapplaats stond vanavond niet op het programma, dus was het rijden tot onze vier chauffeurs het beu werden of tot we het ons 'confortabel' wilden maken in onze slaapzak in de auto.
Terwijl we aan 95 km/u door de Noorse nacht bewogen, klaarde de hemel zonder dat we het wisten langzaam maar zeker op. Midden in een donker bos riep Martxel plots vanop de achterbank dat hij sterren kon zien! Tekenend voor het onverwachte van deze wending was dat een eerste melding van groen licht nog werd afgedaan als wolken. Tien seconden later stond de auto echter stil en aanschouwden we met z'n allen de groene hemel.
Onverwacht, fantastisch, onbeschrijflijk. Groen licht, bewegend aan de hemel. Nu eens meer te zien, dan weer wat minder of op een andere plaats. Dansende stralen! Pure magie. Op ons mini-barbecuetje braden we wat worsten, daar in het donkere bos. Een onwaarschijnlijk gevoel van euforie. Men zegt soms dat je ooit in je leven het noorderlicht moet hebben gezien, en ik kan enkel beamen dat het absoluut de moeite is.
De rest van de avond en nacht stopten we nog meerdere malen om het veranderende licht te bekijken. Fantastisch was ook het rode licht dat we later op de avond nog zagen. Bij het slapen gaan was de hemel helemaal verlicht met stralen die in alle richtingen uit het noorden leken te vallen en bijzonder helder waren. Voornamelijk groen, maar ook een beetje rood. Sandra sliep voor de gelegenheid zelfs buiten, maar ook in de auto vielen we met een glimlach in slaap.
Dinsdag
Andoya. Het eiland bood ons naast de obligate bergen en zeeën ook prachtige, desolate landschappen. Meer dan eens bedachten we ons dat het een fantastische timing was om hier te komen eind oktober, wanneer deze regio bijna volledig toeristvrij is.
Voor het eerst zagen we bovendien de zon die ons pad verlichtte. Fris winterweer, maar een blauwe hemel en een flauwe, wondermooie zon die hier de hele dag laag aan de horizon blijft staan. Nog steeds straalden we bij de gedachte aan het noorderlicht en de combinatie van het landschap en het weer maakte het puur genieten van deze perfecte trip. Wat een wonderlijke wereld.
Vanavond gingen we 'couchsurfen'. Voor de niet-ingewijden: via een website maak je een profiel aan over jezelf, en kan je je huis gratis ter beschikking stellen voor reizigers of zelf ergens logeren. Je kan logeren zonder te hosten of omgekeerd, en de gastheer bepaald steeds of hij aanvragen accepteert of niet.
Eilin, 20 jaar, woont alleen op een eiland. Dat bleek onze couchsurf te zijn. Ze heeft al door Europa gereisd, en werkt in afwachting van een nieuwe reis als bloemiste (het maakte ons cadeautje voor haar, een bosje rozen, een beetje bizar). Elke dag doet een ferryboot de verschillende eilandjes aan, en zit ze 's morgens en 's avonds telkens 45 minuten op de boot. Op haar stukje eiland staan nog enkele andere huisjes, waaronder eentje met haar grootouders en schattige nichtjes. Fenomenaal uitzicht vanop haar balkon. Wat een plaats om te wonen.
Zelden zoveel gelachen. Een fantastisch huis, een meisje dat blij is nog eens gasten te hebben. Er was trouwens nog een andere couchsurfer, de Belg Kurt, die voor een aantal weken door Noorwegen trekt. Samen lekker koken, vanop het balkon naar de sterren kijken. Daarna wandelen en ten slotte tussen de knuffelbeers samen in de zetel zitten. Heerlijke douche. Verjaardagstaart voor Guillaume. Een interessante persoon, Eilin, met een schattige, asymmetrische glimlach. Aan de wonderlijke avonturen in Noorwegen komt maar geen einde. We gaan allemaal, letterlijk, lachend slapen. A-ma-zing! Intens gelukkig.
Woensdag
Ontbijten om 7 uur bij de grootouders van Eilin! Zelf gemaakt brood met 'blueberry jam', samen met de blonde Noorse nichtjes aan tafel. Een half uurtje later stappen we bij het ochtendgloren op de boot, die ons weer naar de auto, Eilin weer naar het snijden van bloemen en de nichtjes naar school zal brengen.
Vervolgens nemen we met onze auto een boot richting de Lofoten Islands, misschien wel de bekendste toeristische regio van noordelijk Noorwegen. Staalblauwe hemel en de zon die een halve dag aan het opkomen is, en daarna een halve dag ondergaat. Onwaarschijnlijke landschappen, waarvoor foto's helaas tekort schieten. "Nice view!", werd ondertussen mijn favoriete zinnetje in dit Vikingland.
Voor onze laatste echte dag in het noorden stond ook enkel de 100 km doorheen de Lofotens op het programma. Dankzij de vroege boot bij Eilin en geluk met de ferry, hadden we hier een ganse dag de tijd. Na vele kilometers te hebben afgelegd de voorbije dagen was het ook puur genieten om wat langer te kunnen stoppen en uitzichten tientallen minuten lang te kunnen bewonderen.
Op het einde van het derde en laatste Lofoten eiland aangekomen, was het net tijd voor de zonsondergang. Bloedrood zagen we de zon wegzakken in het water. Hier stonden we dan, op het eindpunt van de mooiste eilanden van noordelijk Noorwegen, met de rode hemel voor ons en aan het figuurlijke einde van onze trip. Dat de rest hiervan nog een twee dagen veredelde terugreis zou worden, kon ons niet het minste deren. Het was volbracht.
De nacht brachtten we hier door, want morgenochtend zouden we de boot nemen, terug naar Bodo. Voor het zover was, dook echter (in tegenstelling tot gisteren) opnieuw het noorderlicht op! Net als eergisteren keken we weer als betoverd naar de hemel. Vooral het moment waarop er plots een diepheldere, groene band verscheen die in slechts enkele seconden de hemel van links naar rechts vulde, staat in het collectieve geheugen van ons gezelschap gegrift. Als afsluitende bonus kon het hier wel tellen.
Donderdag en vrijdag
Om 7 uur rijden we de boot op. Deze keer kunnen we toch niet anders dan toegeven dat we in de auto amper een oog hebben dicht gedaan. De boottocht richting Bodo duurt gelukkig 4 uur die ik bijna permanent slapend doorbracht.
We ontbijten in de Subway en wandelen door de stad. De auto opnieuw voltanken en inleveren en in de vroege avond stappen we op het vliegtuig naar Oslo. De nacht brengen we door op de luchthaven. Behalve een aanvaring met een Noorse oudere dame die vond dat mensen die meer dan één stoeltje innamen verwerpelijk waren en deze dan ook allen begon wakker te maken, was het een vredige nacht.
In de vroege ochtend namen we de bus naar de stad en konden we nog enkele uren Oslo bezoeken. Een klassieke wandeling bracht ons naar de grote bezienswaardigheden. Het Operagebouw doet net als in Kopenhagen denken aan dat van Sydney, zo gelegen aan het water en gebouwd in een moderne stijl. Ook hier is het wel een geslaagd concept, met een hellend dak waarover je kan wandelen. Nog een poging om "De Schreeuw" te vinden in het Edvard Munk museum draaide op niets uit.
Ondanks het typische regenweer was het toch de moeite om nog wat uren in de hoofdstad door te brengen alvorens naar Denemarken terug te keren. Toch lijkt het er op dat deze stad geen bezoek van vele dagen zal kunnen verantwoorden. Een bus naar de luchthaven, een vliegtuig, en een bus en ik was terug thuis. In Aarhus welteverstaan. This trip was just perfect.
